|
| 1..15..1 | | सूत उवाच एवं कृष्णसखः कृष्णो भ्रात्रा राज्ञा विकल्पितः नानाशङ्कास्पदं रूपं कृष्णविश्लेषकर्शितः |
| 1..15..2 | | शोकेन शुष्यद्वदन हृत्सरोजो हतप्रभः विभुं तमेवानुस्मरन्नाशक्नोत्प्रतिभाषितुम् |
| 1..15..3 | | कृच्छ्रेण संस्तभ्य शुचः पाणिनामृज्य नेत्रयोः परोक्षेण समुन्नद्ध प्रणयौत्कण्ठ्यकातरः |
| 1..15..4 | | सख्यं मैत्रीं सौहृदं च सारथ्यादिषु संस्मरन् नृपमग्रजमित्याह बाष्पगद्गदया गिरा |
| 1..15..5 | | अर्जुन उवाच वञ्चितोऽहं महाराज हरिणा बन्धुरूपिणा येन मेऽपहृतं तेजो देवविस्मापनं महत् |
| 1..15..6 | | यस्य क्षणवियोगेन लोको ह्यप्रियदर्शनः उक्थेन रहितो ह्येष मृतकः प्रोच्यते यथा |
| 1..15..7 | | यत्संश्रयाद्द्रुपदगेहमुपागतानां राज्ञां स्वयंवरमुखे स्मरदुर्मदानाम् तेजो हृतं खलु मयाभिहतश्च मत्स्यः सज्जीकृतेन धनुषाधिगता च कृष्णा |
| 1..15..8 | | यत्सन्निधावहमु खाण्डवमग्नयेऽदामिन्द्रं च सामरगणं तरसा विजित्य लब्धा सभा मयकृताद्भुतशिल्पमाया दिग्भ्योऽहरन्नृपतयो बलिमध्वरे ते |
| 1..15..9 | | यत्तेजसा नृपशिरोऽङ्घ्रिमहन्मखार्थमार्योऽनुजस्तव गजायुतसत्त्ववीर्यः तेनाहृताः प्रमथनाथमखाय भूपा यन्मोचितास्तदनयन्बलिमध्वरे ते |
| 1..15..10 | | पत्न्यास्तवाधिमखकॢप्तमहाभिषेक श्लाघिष्ठचारुकबरं कितवैः सभायाम् स्पृष्टं विकीर्य पदयोः पतिताश्रुमुख्या यस्तत्स्त्रियोऽकृतहतेशविमुक्तकेशाः |
| 1..15..11 | | यो नो जुगोप वन एत्य दुरन्तकृच्छ्राद्दुर्वाससोऽरिरचितादयुताग्रभुग्यः शाकान्नशिष्टमुपयुज्य यतस्त्रिलोकीं तृप्ताममंस्त सलिले विनिमग्नसङ्घः |
| 1..15..12 | | यत्तेजसाथ भगवान्युधि शूलपाणिर्विस्मापितः सगिरिजोऽस्त्रमदान्निजं मे अन्येऽपि चाहममुनैव कलेवरेण प्राप्तो महेन्द्रभवने महदासनार्धम् |
| 1..15..13 | | तत्रैव मे विहरतो भुजदण्डयुग्मं गाण्डीवलक्षणमरातिवधाय देवाः सेन्द्राः श्रिता यदनुभावितमाजमीढ तेनाहमद्य मुषितः पुरुषेण भूम्ना |
| 1..15..14 | | यद्बान्धवः कुरुबलाब्धिमनन्तपारमेको रथेन ततरेऽहमतीर्यसत्त्वम् प्रत्याहृतं बहु धनं च मया परेषां तेजास्पदं मणिमयं च हृतं शिरोभ्यः |
| 1..15..15 | | यो भीष्मकर्णगुरुशल्यचमूष्वदभ्र राजन्यवर्यरथमण्डलमण्डितासु अग्रेचरो मम विभो रथयूथपानामायुर्मनांसि च दृशा सह ओज आर्च्छत् |
| 1..15..16 | | यद्दोःषु मा प्रणिहितं गुरुभीष्मकर्ण नप्तृत्रिगर्तशल्यसैन्धवबाह्लिकाद्यैः अस्त्राण्यमोघमहिमानि निरूपितानि नोपस्पृशुर्नृहरिदासमिवासुराणि |
| 1..15..17 | | सौत्ये वृतः कुमतिनात्मद ईश्वरो मे यत्पादपद्ममभवाय भजन्ति भव्याः मां श्रान्तवाहमरयो रथिनो भुविष्ठं न प्राहरन्यदनुभावनिरस्तचित्ताः |
| 1..15..18 | | नर्माण्युदाररुचिरस्मितशोभितानि हे पार्थ हेऽर्जुन सखे कुरुनन्दनेति सञ्जल्पितानि नरदेव हृदिस्पृशानि स्मर्तुर्लुठन्ति हृदयं मम माधवस्य |
| 1..15..19 | | शय्यासनाटनविकत्थनभोजनादिष्वैक्याद्वयस्य ऋतवानिति विप्रलब्धः सख्युः सखेव पितृवत्तनयस्य सर्वं सेहे महान्महितया कुमतेरघं मे |
| 1..15..20 | | सोऽहं नृपेन्द्र रहितः पुरुषोत्तमेन सख्या प्रियेण सुहृदा हृदयेन शून्यः अध्वन्युरुक्रमपरिग्रहमङ्ग रक्षन्गोपैरसद्भिरबलेव विनिर्जितोऽस्मि |
| 1..15..21 | | तद्वै धनुस्त इषवः स रथो हयास्ते सोऽहं रथी नृपतयो यत आनमन्ति सर्वं क्षणेन तदभूदसदीशरिक्तं भस्मन्हुतं कुहकराद्धमिवोप्तमूष्याम् |
| 1..15..22-23 | | राजंस्त्वयानुपृष्टानां सुहृदां नः सुहृत्पुरे विप्रशापविमूढानां निघ्नतां मुष्टिभिर्मिथः वारुणीं मदिरां पीत्वा मदोन्मथितचेतसाम् अजानतामिवान्योन्यं चतुःपञ्चावशेषिताः |
| 1..15..24 | | प्रायेणैतद्भगवत ईश्वरस्य विचेष्टितम् मिथो निघ्नन्ति भूतानि भावयन्ति च यन्मिथः |
| 1..15..25-26 | | जलौकसां जले यद्वन्महान्तोऽदन्त्यणीयसः दुर्बलान्बलिनो राजन्महान्तो बलिनो मिथः एवं बलिष्ठैर्यदुभिर्महद्भिरितरान्विभुः यदून्यदुभिरन्योन्यं भूभारान्सञ्जहार ह |
| 1..15..27 | | देशकालार्थयुक्तानि हृत्तापोपशमानि च हरन्ति स्मरतश्चित्तं गोविन्दाभिहितानि मे |
| 1..15..28 | | सूत उवाच एवं चिन्तयतो जिष्णोः कृष्णपादसरोरुहम् सौहार्देनातिगाढेन शान्तासीद्विमला मतिः |
| 1..15..29 | | वासुदेवाङ्घ्र्यनुध्यान परिबृंहितरंहसा भक्त्या निर्मथिताशेष कषायधिषणोऽर्जुनः |
| 1..15..30 | | गीतं भगवता ज्ञानं यत्तत्सङ्ग्राममूर्धनि कालकर्मतमोरुद्धं पुनरध्यगमत्प्रभुः |
| 1..15..31 | | विशोको ब्रह्मसम्पत्त्या सञ्छिन्नद्वैतसंशयः लीनप्रकृतिनैर्गुण्यादलिङ्गत्वादसम्भवः |
| 1..15..32 | | निशम्य भगवन्मार्गं संस्थां यदुकुलस्य च स्वःपथाय मतिं चक्रे निभृतात्मा युधिष्ठिरः |
| 1..15..33 | | पृथाप्यनुश्रुत्य धनञ्जयोदितं नाशं यदूनां भगवद्गतिं च ताम् एकान्तभक्त्या भगवत्यधोक्षजे निवेशितात्मोपरराम संसृतेः |
| 1..15..34 | | ययाहरद्भुवो भारं तां तनुं विजहावजः कण्टकं कण्टकेनेव द्वयं चापीशितुः समम् |
| 1..15..35 | | यथा मत्स्यादिरूपाणि धत्ते जह्याद्यथा नटः भूभारः क्षपितो येनजहौ तच्च कलेवरम् |
| 1..15..36 | | यदा मुकुन्दो भगवानिमां महीं जहौ स्वतन्वा श्रवणीयसत्कथः तदाहरेवाप्रतिबुद्धचेतसामभद्रहेतुः कलिरन्ववर्तत |
| 1..15..37 | | युधिष्ठिरस्तत्परिसर्पणं बुधः पुरे च राष्ट्रे च गृहे तथात्मनि विभाव्य लोभानृतजिह्महिंसनाद्यधर्मचक्रं गमनाय पर्यधात् |
| 1..15..38 | | स्वराट्पौत्रं विनयिनमात्मनः सुसमं गुणैः तोयनीव्याः पतिं भूमेरभ्यषिञ्चद्गजाह्वये |
| 1..15..39 | | मथुरायां तथा वज्रं शूरसेनपतिं ततः प्राजापत्यां निरूप्येष्टिमग्नीनपिबदीश्वरः |
| 1..15..40 | | विसृज्य तत्र तत्सर्वं दुकूलवलयादिकम् निर्ममो निरहङ्कारः सञ्छिन्नाशेषबन्धनः |
| 1..15..41 | | वाचं जुहाव मनसि तत्प्राण इतरे च तम् मृत्यावपानं सोत्सर्गं तं पञ्चत्वे ह्यजोहवीत् |
| 1..15..42 | | त्रित्वे हुत्वा च पञ्चत्वं तच्चैकत्वे ञ्जुहोन्मुनिः सर्वमात्मन्यजुहवीद्ब्रह्मण्यात्मानमव्यये |
| 1..15..43 | | चीरवासा निराहारो बद्धवाङ्मुक्तमूर्धजः दर्शयन्नात्मनो रूपं जडोन्मत्तपिशाचवत् अनवेक्षमाणो निरगादशृण्वन्बधिरो यथा हृदि ब्रह्म परं ध्यायन्नावर्तेत यतो गतः |
| 1..15..44 | | उदीचीं प्रविवेशाशां गतपूर्वां महात्मभिः हृदि ब्रह्म परं ध्यायन्नावर्तेत यतो गतः |
| 1..15..45 | | सर्वे तमनुनिर्जग्मुर्भ्रातरः कृतनिश्चयाः कलिनाधर्ममित्रेण दृष्ट्वा स्पृष्टाः प्रजा भुवि |
| 1..15..46 | | ते साधुकृतसर्वार्था ज्ञात्वात्यन्तिकमात्मनः मनसा धारयामासुर्वैकुण्ठचरणाम्बुजम् |
| 1..15..47-48 | | तद्ध्यानोद्रिक्तया भक्त्या विशुद्धधिषणाः परे तस्मिन्नारायणपदे एकान्तमतयो गतिम् अवापुर्दुरवापां ते असद्भिर्विषयात्मभिः विधूतकल्मषा स्थानं विरजेनात्मनैव हि |
| 1..15..49 | | विदुरोऽपि परित्यज्य प्रभासे देहमात्मनः कृष्णावेशेन तच्चित्तः पितृभिः स्वक्षयं ययौ |
| 1..15..50 | | द्रौपदी च तदाज्ञाय पतीनामनपेक्षताम् वासुदेवे भगवति ह्येकान्तमतिराप तम् |
| 1..15..51 | | यः श्रद्धयैतद्भगवत्प्रियाणां पाण्डोः सुतानामिति सम्प्रयाणम् शृणोत्यलं स्वस्त्ययनं पवित्रं लब्ध्वा हरौ भक्तिमुपैति सिद्धिम् |
|
English
Español
Pусский
Português
